#Deeljehomescreen: De iPhone van Erik de Jong (Spinvis)

Een dagboek en hoorspelmachine, zo omschrijft Nederlandse muzikant Erik de Jong (Spinvis) zijn iPhone. In #Deeljehomescreen kijken we naar zijn homescreen en hoe hij het apparaat gebruikt voor zijn muziek.

De iPhone van Spinvis: dagboek en hoorspelmachine in één

Je nieuwe album begint met een iPhone-opname, hoe is dat zo gekomen?

“Vroeger had ik altijd boekjes en een cassetterecorder bij me om aantekeningen en opnames te maken. Nu doe ik dat allemaal met mijn iPhone. Het is echt mijn dagboek aan het worden, vol met geluidjes, schetsen, ideetjes en melodieën. Om de zoveel tijd luister ik alles weer een keer af, en negen van de tien keer is het niks. Maar soms wel, zoals het begin van mijn nieuwe album.”

Horen we je iPhone-opnames vaker op een album terug?

“Nog nooit een volledige opname zoals nu, maar wel korte snippets van geluiden uit een stad of van een feest. Mijn iPhone is een soort hoorspelmachine. Ik ben altijd aan het vangen, of het nu het geluid van spelende kinderen is, of een feest. Maar ook tekst, zoals flarden van gesprekken die ik even in de Notities-app zet.”

Doet het afbreuk aan die opnames als de volgende iPhone een betere microfoon krijgt?

“Ja, dat groezelige geluid bedoel je. Ik zou het vooral niet nodig vinden. Het zijn geen opnames die ik als volwaardig zie, het zijn schetsen. Net als de camera, die is ook goed genoeg. Als ik echt goeie foto’s wil maken koop ik wel zo’n superding.

Ik vind het sowieso al ongelofelijk wat je met een iPhone kan doen. Naast muziek maken run ik bijvoorbeeld mijn winkeltje met de iZettle-app. Als ik een keer hele obscure muziek wil luisteren, dan kan ik dat heel gemakkelijk vinden in Spotify of Apple Music.”

Hoe groot is het aandeel van iPhones en iPads in je muziek?

“Lastig om te zeggen, net zoals een piano of gitaar zijn het bronnen die ik gebruik. De iPad is echt een volwaardig muziekinstrument geworden. Ik schuif hem in een dock en alle synthesizers en samplers die daar voor te koop zijn, zijn echt heel erg goed. Ook gebruik ik de app Rebirth, die een ouderwetse Roland synthesizer op je iPad zet. Uiteindelijk komen al die bronnen samen, en dat geldt zeker voor de iPad.”

Op de voorkant van je nieuwe album staat het raam van een treincoupe. De trein is nu de plek waar iedereen op zijn iPhone kijkt. Moedig je mensen aan om weer naar buiten te kijken?

“Nou niet per se, maar je kunt wel op twee manieren naar het leven kijken. Je zit in de trein en terwijl je stilzit schuift de wereld aan je voorbij. Zo kun je het leven ook zien: ik beweeg in de tijd, of jij staat stil en de tijd beweegt langs jou heen.

Dat is ook hoe je in de trein kan zitten. Als je op je beeldschermpje kijkt en de wereld gaat langs je heen, dan merk je niets van het reizen. Dat is toch wel een beetje jammer. Ik kijk juist graag naar buiten, ook al zijn het industrietereinen. Als je met een trein de stad inrijdt, dan zie je altijd het lelijkste, terwijl je met de auto het mooiste ziet. Met de trein zie je de achtertuintjes en balkonnetjes. Dat lelijke heeft iets moois.”

Je teksten gaan vaak over dingen die om je heen gebeuren. Worden songteksten nu anders omdat men meer met een telefoon bezig is dan de wereld om hen heen?

“We gaan het zien hoe de generaties er nu mee omgaan. Misschien valt het wel mee. Er wordt nu bijvoorbeeld heel veel goede hiphop gemaakt, terwijl dat jongens zijn die volgens mij hele dagen op hun telefoon kijken. En die teksten zijn absoluut niet slecht. Ik geloof ook dat er een generatie aankomt die weer minder met telefoons bezig is. Die generaties zien telefoons net als een koelkast of wasmachine. Het is handig dat het er is, maar je gaat er niet heel de dag mee bezig zijn. Je hoeft ook niet de nieuwste koelkast te hebben.”

Stoor je jezelf aan mensen die tijdens concerten foto’s maken of filmen?

“Ik vind het niet erg, maar begrijp niet zo goed waarom je niet gewoon kijkt en ziet wat je ziet. Wat doe je met zo’n opname? Dan heb je na afloop een ontzettend slecht filmpje met fel licht en krakend geluid. Als je iets niet hebt geregistreerd, dan bestaat het niet, dat is het idee tegenwoordig een beetje. Daardoor sta je soms op het podium naar een zee van lampjes en verlichte blauwe gezichtjes te kijken. Die mensen zien het allemaal indirect. Koop dan geen kaartje, denk ik dan. Het is een hele rare, korte concentratiespanne denk ik. Mensen willen heel snel afleiding.”

Je bent ook vaak met de technische kant van muziek bezig. Komt er ooit een app die je album ondersteunt?

“Daar hebben we het wel over gehad voor Trein Vuur Dageraad. Een app is leuk omdat het interactief is en dat je er iets mee kan, maar ik zie er nog geen toepassing in. Ik ben wel bezig met het iPhone Orchestra. Een gezelschap kunstenaars, vormgevers en audionerds. We hebben dat al een keer getest in Tivoli.

Mensen loggen in op een server, zodat wij geluid kunnen uitsturen naar het speakertje in iemands telefoon. Dan heb je in een klap 1500 verschillende kanalen om mee te spelen. Dat is echt te gek. Je hoort geluid maar het komt nergens vandaan, omdat het overal vandaan komt. Echt krankzinnig! Op Lowlands willen we dat heel Nederland inlogt op die server en miljoenen telefoons hetzelfde geluid maken. We gaan kijken of het lukt.”

Zou je het volledige podium vanaf je iPhone of iPad eigenhandig willen bedienen als dat kon?

“We zijn er mee bezig om alles via MIDI aan te sturen, zowel licht als geluid. Daar kun je ook je iPhone voor gebruiken. Ik vind het allemaal heel interessant en tof, maar je moet ervoor waken dat je niet alleen met technologie bezig bent.

Want hoe mooi een technische show ook is, op een gegeven moment ben je alleen naar muziek aan het kijken. Dan raakt het je niet meer zo en wordt het onpersoonlijk. Het eerste kwartier weet je niet wat je ziet, maar uiteindelijk gaat het niet over mij, vertelt het me niks en raakt het me niet. Dingen werken alleen als er een verhaal wordt verteld. Als techniek in dienst staat van het verhaal, dan is het perfect.”

Over je homescreen. Ik zie Flappy Bird heel prominent op het eerste scherm staan?

“Ja, ik heb hem nog! Ik speel het niet meer en ben er ook niet goed in hoor. Het is meer een soort museumstuk nu je hem niet meer kunt downloaden. Totdat ik een nieuwe telefoon heb natuurlijk, wat vroeg of laat ook een keer moet gebeuren.

Nu heb ik nog een iPhone 5S, die pas nog heel hard gevallen is. De camera en vingerafdrukscanner doen het al niet meer. Het scherm heb ik laten vervangen op de hoek. Hij is behoorlijk aan zijn eindje. Mijn opnames zijn gelukkig allemaal opgeslagen in de cloud, dus die raak ik niet zomaar kwijt.”

Qua social media alleen Facebook en Twitter, maar je bent er niet heel actief op toch?

“Ik doe zelf mijn persoonlijke Facebook-pagina, maar mijn Instagram en artiestenpagina op Facebook niet. Dat is echt een advertentietool. Twitter heb ik ook een tijdje gedaan, maar uiteindelijk vergeet ik dat dan weer, en Instagram ben ik helemaal niet van. Ik weet dat het groot is en het goed is om te doen voor je pr, maar kom op. Als je het zelf al niet leuk vindt, wordt het er niet beter op. Na een concert of als ik op tv ben geweest, kijk ik ook niet wat mensen allemaal zeggen. Zoiets moet je nooit doen.”

En elf onbeluisterde podcasts, waar luister je zoal naar?

“Vooral filosofie-interviews, hoorspelen en BBC Radio voor ’s nachts in de auto. De hele biografie van Lodewijk Bonaparte heb ik pas ook weer eens beluisterd. Ik luister sowieso niet zo heel veel naar muziek, eigenlijk alleen als er iets nieuws uitkomt. Ik ben zelf al heel de dag met muziek bezig, dus dan heb ik niet de behoefte om ook nog naar andere muziek te luisteren.”

Trein, Vuur, Dageraad, het nieuwe album van Spinvis is vanaf vandaag verkrijgbaar en te beluisteren op Spotify en Apple Music.

Fotografie: Marc Driessen