De nieuwste film over Steve Jobs heeft een sterrencast, een beroemde regisseur én een topschrijver. Toch weet hij weinig mensen naar de bioscoop te trekken in de VS. Had de film beter verdiend?
Lees verder na de advertentie.
Flop in de VS
Mensen lagen in lange rijen voor Apple Stores om ‘zijn’ nieuwste producten te kopen, maar de slaapzakken waren in Amerika niet te vinden toen de film Steve Jobs zijn openingsweekend beleefde. Het was een flop. Er werd verwacht dat hij tot wel 19 miljoen zou ophalen, maar het bleef in dat weekend bij 7,3 miljoen. Net iets meer dan Jobs, de speelfilm met Ashton Kutcher. En dat was bepaald geen hoogvlieger.
Steve Jobs wordt vooral herdacht als een revolutionaire ceo van Apple, maar hij heeft zelf ook enkele flops op de markt gebracht. “De Macintosh gaat een miljoen keer verkopen in 90 dagen”, zegt Jobs (gespeeld door Michael Fassbender) in de film. Uiteindelijk bleek hij veel te duur, waardoor hij nauwelijks kon concurreren met andere pc’s op de markt, waardoor hij maar een paar duizend keer over de toonbank ging.
Drie belangrijke momenten
In de film volgen we Steve Jobs in aanloop naar drie belangrijke presentaties in zijn leven: de Macintosh in 1984, de NeXTcube (nadat hij weg was bij Apple) in 1988 en de iMac in 1998. Op die drie momenten treft hij steeds dezelfde mensen, wat steeds resulteert in harde confrontaties met scherpe dialogen.
De dialogen zijn het hoogtepunt van de film
Steve Jobs is een film die het van de gesprekken moet hebben. Het script werd geschreven door Aaron Sorkin (The Social Network, West Wing), naar aanleiding van de biografie over Jobs van Walter Isaacson. Via de dialogen komen we meer over de Apple-oprichter te weten, niet alleen qua verleden, maar ook als persoon.
Dat betekent niet dat de film echt veel nieuwe inzichten biedt, en de vraag is ook of dat nodig is. Als rode draad door de film loopt de relatie van Jobs met zijn dochter Lisa (“Het is toeval dat mijn computer – Lisa – dezelfde naam draagt als jij”, zegt hij tegen zijn vijfjarige kind). Die relatie was op zijn zachtst gezegd problematisch, aangezien Jobs botweg negeerde dat hij een dochter had. Op het eind maakt de film een interpretatie van een ontmoeting tussen hen die niet helemaal in lijn is met de rest, en dat is jammer, al zorgt het wel voor een emotionele laag binnen het verhaal.
Steve Jobs als schurk
Ook treft Jobs in de film mede Apple-oprichter Steve Wozniak (Seth Rogen), voormalig Apple-ceo John Sculley (Jeff Daniels), de moeder van zijn kind Chrisann Brennan (Katherine Waterson) en Joanna Hoffman (Kate Winslet), de vrouw die altijd aan Jobs’ zijde bleef als zijn rechterhand. Alleen al hoe de onderlinge relaties zich uitspelen – vaak op het scherpst van de snede – maakt Steve Jobs het kijken waard.
Fassbender weet wel raad met het script
En Jobs zelf? Michael Fassbender lijkt niet op hem, maar hij weet wel raad met het script. Nergens wordt geprobeerd een zo divers mogelijk karakter neer te zetten, de film kiest ervoor om de schurk te laten zien in plaats van de inspirerende persoon. “Tegenwoordig vertel ik iedereen dat Steve Jobs een klootzak is”, zegt Wozniak tegen Jobs. Je kunt ‘m geen ongelijk geven als je de film gezien hebt. Aan de andere kant weet Fassbender net genoeg menselijkheid in de rol te leggen. Spreekt hij eindelijk ergens waardering over uit, dan krijgt het daardoor extra zwaarte.
Eenzijdig portret
Het is wellicht een wat oneerlijk eenzijdig portret van Steve Jobs, maar deze aanpak van Sorkin en Boyle werkt wel. Er is gewoon geen ruimte om een complex personage als Steve Jobs in 122 minuten volledig uit te diepen.
En toch is het een wat vermoeiende film. Dat komt enerzijds door de drie aanlopen naar presentaties die ongeveer hetzelfde zijn opgebouwd, maar ook door de enorme spraakwaterval die vanaf de eerste tot de laatste minuut doordendert. En waar je voor de presentatie van de Macintosh de adrenaline door het scherm heen voelt, is dat bij de derde keer al een stuk minder, terwijl er van de iMac-presentatie minstens zoveel af hing.
Steve Jobs review conclusie
Steve Jobs is natuurlijk aan te raden voor Apple-fans, maar zal vooral ook filmpuristen aanspreken vanwege de mooie beelden, strakke montage en knappe acteerprestaties. Je moet er wel tegen kunnen dat hij vrij lang duurt en dat de dialogen elkaar in hoog tempo opvolgen. Wij geven als tip mee om deze film eens te bekijken in combinatie met de eerder verschenen documentaire Man in the Machine van Alex Gibney om meerdere kanten van Jobs gezien te hebben.
De film Steve Jobs draait vanaf 3 december in de Nederlandse en vanaf 6 januari in de Belgische bioscopen.
→ Lees onze review van Steve Jobs: The Man in the Machine